Níl an algartam de stupidity sóisialta mar thoradh ar líonraí sóisialta

Anailís ar conas a tharla an réabhlóid dhigiteach e Facebook o Twitter Tá meath na hintleachta speiceas tiomáinte acu, gan a bheith ina chúis amháin

Tógann an t-alt seo a leid go díreach ó “Cé a bhí dúr uathúil le 10 mbliana anuas den Saol Meiriceánach – ní céim amháin atá ann” ("Cén fáth go bhfuil na 10 mbliana deiridh de shaol Mheiriceá thar a bheith dúr - Agus ní céim amháin é") le Jonathan Haidt, síceolaí sóisialta ag Scoil Ghnó Stern Ollscoil Nua-Eabhrac, a foilsíodh san iris údarásach Meiriceánach "The Atlantic".
Bhuail alt an Dr. Haidt mé go domhain agus smaoinigh mé ar a phríomhthráchtas a chomhtháthú le smaointe agus le hathmhachnaimh níos “logánta” a bhí ag guairneáil i mo cheann le tamall anuas, a bhaineann le topaic níos leithne: faisnéis speiceas - nó eile - na daonnachta, i ndáil le sraith meicníochtaí sóisialta a cuireadh ar bun le deich nó cúig bliana déag anuas trí theacht na n-algartam ar leith. líonraí sóisialta móra (FacebookInstagram, Twitter agus mar sin de).
Imíonn an tráchtas ó íomhá, miotasúil ach ní ró-mhór, de Thúr Babel: obair dhúshlán an duine do Dhia, gníomh uachtarach na hardteiste a ghearrann an tUilechumhachtach ní trí é a scriosadh ar nós Sodom agus Gomorrah, ach ar bhealach níos caolchúisí agus b’fhéidir níos cruálach, rud a fhágann nach féidir le fir a chéile a thuiscint.
Go díreach cad a bheadh ​​tarlaithe le blianta beaga anuas sa “Stáit Aontaithe Neamh Níos Mó”, rud a d’athraigh ilroinnt agus easpa cumarsáide seasaimh, ní hamháin idir páirtithe éagsúla, ach laistigh de na páirtithe agus na teaghlaigh chéanna, ina háit faoi dhíospóid “idir dhá thír éagsúla ag éileamh na críche céanna”.
Agus cén chuma a bheadh ​​ar ár dTúr Babel nua-aimseartha? L'Idirlíon dei Na meáin shóisialta agus a n-imní airgeadaíochta. A ligean ar a fheiceáil conas agus cén fáth.

Na trí sprioc tarrthála sin den Idirlíon ó ... é féin

Nuair a bhí an Líon (nó a chreidtear a bheith) Eden

Bhí nóiméad tosaigh, go hiomlán taithí agam féin, ina Idirlíon ba é an Talamh Tairngire nua. Áit a bhféadfadh duine a bheith in acmhainn plé a dhéanamh (gan bualadh le chéile, ach aghaidh a thabhairt ar a chéile, chun dearcadh an duine eile a thuiscint), b'fhéidir leis an gcuid eile den phláinéid ar fad, go mbeadh a dhóthain Béarla ar eolas acu ar dtús, agus ansin foghlaim conas aistritheoir Google a úsáid.
Sea, uaireanta d'fhéadfadh lasair tarlú (go litriúil "blaze", díospóid ar an Idirlíon) ach go ginearálta d'fhan sé ina achrann pearsanta, nó in aon chás laistigh de ghrúpaí dea-shainithe.
Ar an láimh eile, d'oscail cruinne iomlán nua eolais agus deiseanna, rud beag cosúil le cad a tharlaíonn i "The Espanse" le hoscailt an Fháinne i dtreo saol nua gan teorainn.
Is ró-olc é sin sa deireadh, mar atá sa tsraith teilifíse ar PrimeVideo (tógtha as saga sci-fi liteartha le Daniel Abraham agus Ty Franck faoin ainm cleite James SA Corey), in ionad sinn féin a sheoladh gan eagla agus éabhlóideach i dtreo an anaithnid, chuamar ar ais isteach inár sean-loighic treibhe trua.
Agus leanamar orainn ag cogadh ar a chéile, ag gach leibhéal, ó chomharsana go tíortha comharsanachta.
Bí cúramach, áfach: ní hé na meáin shóisialta an fhadhb dáiríre. Ag an tús d'oibrigh siad go han-mhaith, rud a ligeann do gach duine a gciorcal cairde a leathnú agus a bhainistiú, chun sean-teagmhálacha a cailleadh a aisghabháil, b'fhéidir mar gheall ar an achar.
Go dtí go raibh an caidreamh daonna teoranta do "sráidbhaile digiteach" an duine féin, b'fhéidir bualadh le daoine nua anois agus arís agus cairde a dhéanamh dá mba rud é go raibh an scéal amhlaidh, chuaigh gach rud ar aghaidh go réidh, mar a tharlaíonn i mbaile beag nó i gcomharsanacht "scála daonna".
Agus seo é an coincheap bunúsach: ar scála daonna. Ní carr, ní gnó.

Todhchaí na meán sóisialta idir deiseanna agus contúirtí…

2011-2015: Titim an… “Túr Nua”

Déanann an t-alt in “The Atlantic” scrúdú beacht ar fheiniméin shóisialta agus pholaitiúla Mheiriceá nach bhfuil suim againn iontu a dhéanamh anseo; is díol spéise dúinn na príomhchúiseanna a aithint agus a shainmhíniú, a bhfuil na héifeachtaí is díobhálaí á bhlaiseadh againn le roinnt blianta anuas freisin: polarú agus foircneacha suíomhanna, cailleadh cumais comparáide agus idirphlé, simpliú iomarcach ar thráchtais fhreasúracha, méadú ar phiollaí sóisialta gan údar, maiseanna hysterical! (ní hea, ní raibh anseo ach ceanglófar).
Cuirimis tús le stair an duine, a bhí thar aon rud eile le blianta beaga anuas mar thréith, thar choinbhleachtaí agus míthuiscintí, ag tiomáint ghinearálta i dtreo comhar ar scála mór.
De réir mar a mhéadaigh luas iomadaithe na faisnéise, tá sé ag éirí níos deacra daoine eile a mheas mar naimhde, nach fiú daoine a bheith mar ainm orthu.
Ní fheictear dúinne fiú áitritheoirí na dtíortha is faide i gcéin agus leis na custaim is éagsúla, nuair a bhíonn deis againn aithne níos fearr a chur orthu.
Ar dtús a bhuíochas leis an raidió agus nuachtáin, ansin a bhuíochas leis na modhanna cumarsáide mais atá ag éirí níos gasta (teilifís satailíte, Idirlíon) fuair an phláinéid ar fad nasc láithreach ar deireadh: an “Global Village” mar a thugtar air, áit a bhfuil sé ag éirí níos áisiúla labhairt, trádáil, gan dul chun cogaidh.
Is cosúil go mbrúfadh dul chun cinn teicneolaíochta sinn i dtreo todhchaí chomhoibritheach: trí fhórsaí na dtíortha uile a chomhcheangal tá tionscadail eolaíocha iontacha cruthaithe againn (an Stáisiún Spáis Idirnáisiúnta, CERN, áit a bhfuil an gréasáin). Ach ag pointe éigin chuaigh rud éigin mícheart.
Tá na cnaipí “like”, “retweet”, “share” tagtha.

Comhcheilg, nuacht bhréige agus seineafóibe: meascán digiteach contúirteach

Moladh contrártha an tslua Manzóinis

Agus cad a bheidh ann, b'fhéidir gur smaoinigh cuid agaibh ag an bpointe seo.
Tar éis an tsaoil, tá sé go beacht an fhéidearthacht a thuiscint agus a roinnt rud ar bith ar an eitilt, an chuid is mó spraoi agus spreagúil líonraí sóisialta reatha.
Is í an fhadhb atá ann go bhfuil an t-idirghníomhú nua seo eascair éifeacht uafásach: an diansaothrú ar dhinimic víreasach.
Ós rud é go bhfuil sé tar éis éirí níos tábhachtaí na "likes" agus "scaireanna" a spreagadh ar Facebook, mar shampla, forbraíodh halgartaim a thaispeánann do gach úsáideoir a thuilleadh an méid a fhoilsíonn a chairde in ord croineolaíoch, ach gach rud a thugann níos mó dó cliceáil ar "like" agus "share".
Léirigh sraith taighde eolaíoch ina dhiaidh sin gurb iad na poist a spreagann mothúcháin láidre, go háirithe fearg i dtreo grúpaí daoine lasmuigh de do chiorcal lucht aitheantais, iad siúd is dóichí a roinntear. Na cinn a théann víreasach, i ndáiríre.

Metaverse: ag fáil amach cruinne an Idirlín amach anseo…

Is ionann postáil agus fíorchrannchur

Mar sin postáil rud éigin suas Facebook nó a Twitter is ionann é anois agus an lotto a imirt.
Má tá an t-ádh leat d’fhéadfadh do phost dul víreasach go dearfach, é a roinnt leis na mílte, na milliúin daoine agus, más maith leat, beidh do laethanta clú ar an Idirlíon agat.
Ach má chailleann tú an lámhaigh ar chúis éigin, d'fhéadfá tú féin a fháil i lámha an slua Manzóin agus literally fulaingt lynching sa chearnóg phoiblí a mbeidh, áfach "fíorúil", a mbeidh iarmhairtí an-tromchúiseach ar do shaol fíor. Is é an rud a dhéanfaidh mé, múinteoir, iarracht gach lá chun tuiscint a fháil ar mo dhaltaí meánscoile.
Trí rialacha an chluiche a athrú mar sin, gan smaoineamh ar na hiarmhairtí a d’fhéadfadh a bheith ann, spreagadh mímhacántacht (nuacht falsa agus claonta chun lucht féachana a fháil) agus dinimic ghrúpa.
Ní fheidhmímid a thuilleadh bunaithe ar ár bhfíorroghanna, ach ar eispéiris dhiúltacha (pionóis) agus eispéiris dhearfacha (luach saothair) san am a chuaigh thart de réir rialacha an ghrúpa lena mbaineann muid.
Loighic a atreisiú agus dúil le haghaidh daingnithe agus glactha, rud a thugann ar gach duine againn cloí lenár dtromlach.
Innealtóir de Twitter a d'oibrigh go díreach ar an gcnaipe “retweet” le fios níos déanaí go raibh aiféala air, nuair a thuig sé go raibh scíthe aige Twitter áit badder.
Cé a fhios cad a cheapann Elon Musk faoi seo? Beidh posterity breitheamh.
Ach d'fhéadfadh sé a bheith, agus é a fhios aige, ina thús d'athrú mór, i bhfianaise a ráitis is déanaí tar éis dó a fháil Twitter.

Aláram físe do dhéagóir i gcoinne mí-úsáide Idirlín

Tá an muinín sin scoite anois sa chéad cheann eile

Go stairiúil, bhunaigh sibhialtachtaí a n-aontacht ar chomhroinnt fola, reiligiún, láithreacht naimhde chun troid.
Ar an láimh eile, tá trí phríomh-"cholún sóisialta", aitheanta ag socheolaithe, a thacaíonn le daonlathas saolta nua-aimseartha, mar na stáit Eorpacha mar shampla.
Is iad: "An scairchaipiteal", nó an líonta sóisialta chomh fairsing agus is féidir le leibhéil arda muiníne frithpháirtí; na "institiúidí láidre", i.e. údarásach, aitheanta, éifeachtúil agus is fiú muinín na saoránach; na "Scéalta Comhroinnte", le tromlach mór ag aithint a gcuid brí agus barántúlachta.
Ar an drochuair meicníochtaí víreasacha an líonraí sóisialta nua-aimseartha tá na trí thoisc seo lagaithe acu, go háirithe ó 2009 ar aghaidh.
Ag dul ó loighic an ghrúpa bhig go dtí an cuardach obsessive le haghaidh "viality", tá go leor úsáideoirí tar éis tosú ag roinnt sonraí pearsanta agus íogaire le líon mór strainséirí foirfe, ag iarraidh an líon is airde toilithe a fháil; ach is strainséirí iad na "cairde" a fhaightear mar sin ar deireadh, agus b'fhéidir nár tharla achrann indíreach riamh leo.
Is "leanúna", "tóir" iad a fhanann dílis do do charachtar go dtí go "smaoiníonn sé lena gcuid smaointe", ach atá réidh chun é a chéasadh chomh luath agus a théann sé as a ráillí.

Idirlíon na hEilvéise 8 huaire níos tapúla sa tseirbhís uilíoch

Ó "cearnóga achrann" go taispeántais

Tá ardáin shóisialta tar éis athrú mar sin ó "cearnóga achrann" go "cearnóga taispeántais", áit a bhfuil a bhuíochas le cumhacht cnaipe a ligeann duit ábhar a roinnt le cliceáil amháin, gan aon iarracht agus b'fhéidir gan fiú é a léamh agus a thuiscint go hiomlán, agus gan aon teorainn ama inar féidir an t-ábhar seo a roinnt ar an mbealach seo, go matamaiticiúil mar thoradh ar fheiniméin idirleathadh easpónantúil de na poist is rathúla.
Agus le breith na bhfíor-"chúirteanna daoine", ar bhealach i bhfad níos gasta agus níos suntasaí i gcomparáid leis an méid a d'fhéadfadh a bheith tarlaithe roimh ré Idirlíon. Mar sin déantar tinte neamhrialaithe a chothaíonn na lasracha a chothaíonn iad féin, áit a mbíonn bua ag na seasaimh is ionsaitheach agus antoisceach ar na cinn eile go léir as a “chumhacht mhothúchánach”.

Podchraoladh, daichead bliain aislingeach Elon Musk ón nGréasán go Mars

An prionsabal bréagach gur "fiú ceann amháin"

Fuair ​​​​taighde a rinne na heolaithe polaitiúla Alexander Bor agus Michael Bang Petersen go bhfuil fo-thacar beag daoine ar Na meáin shóisialta tá imní mhór air maidir lena stádas sóisialta a ardú agus tá sé sásta úsáid a bhaint as foréigean chun é sin a dhéanamh.
Admhaíonn daoine den sórt sin, i bplé ar líne, gur minic a chuireann siad mallacht nó spochadh ar a gcéilí comhraic agus go gcuireann úsáideoirí eile bac orthu nó go dtuairiscítear orthu le haghaidh tuairimí míchuí.
In ocht staidéar ina dhiaidh sin, fuair Bor agus Petersen amach nach ndéanann an chuid is mó daoine níos ionsaithí nó níos naimhdí de bharr a bheith ar líne; ina ionad sin, lig sé do líon beag daoine ionsaitheach ionsaí a dhéanamh ar ghrúpa i bhfad níos mó íospartach.
Tá líon beag corraithe in ann dul i gceannas ar fhóraim phlé.
Léiríonn taighde breise go bhfuil ciapadh díréireach ar mhná agus ar dhaoine dubha, agus mar sin níl an chearnóg phoiblí dhigiteach chomh fáilteach lena nglórtha.
Mar sin ní cheistítear muinín in institiúidí, bíodh siad rialtais nó cultúrtha nó eolaíoch, ach scealaítear isteach na mílte blúirí, áit a gcealaítear aon chineál údaráis leis an bprionsabal "is fiú ceann" agus go mbraitheann duine ar bith i dteideal fisic chandamach nó fuinneamh núicléach a phlé le fisiceoir, imdhíoneolaíocht le himdhíoneolaí, feiniméin shóisialta le socheolaí.
Gach amhail is dá mbeadh a chuid eolais (go minic níos lú ná aon cheann ar bith) ar na hábhair is casta, sealbhaithe le roinnt léitheoireachta ar Idirlíon, a cheadódh comparáid chothrom leo siúd atá ag déanamh staidéir orthu le blianta fada anuas.
Mar sin, trí mhuinín a chailleadh in institiúidí (ní amháin rialtais, ach freisin níos simplí ollscoileanna agus a n-ionadaithe, taighdeoirí ar aon disciplín), níl a thuilleadh stair roinnte nó údarás eolasach chun tagairt a dhéanamh.
I gcomhráite scoile idir tuismitheoirí, ceistítear gach gníomh oideolaíoch de chuid an mhúinteora. Sa grúpaí meáin shóisialta tá an pseudo-eolaíocht raging, toisc go bhfuil dul "i gcoinne an smaoinimh ceannasach" fionnuar beag beann ar an bhrí a luaitear, agus go minic ar an mbaol do shláinte agus don tsochaí.
Ach níl aon aontacht ann fiú mar agóid ar a son féin: tá an lucht féachana ar fad, i ndáiríre, ilroinnte cosúil le scáthán briste ina mhíle píosa a "léiríonn a chéile go glórach".

Géarchéim na hÚcráine agus "freagracht dhigiteach" na nuachta bréige

Bás trioblóideach an chomhréitigh

Ceapadh na Bunreachtanna nua-aimseartha chun feiniméin áirithe a bhí ar eolas go maith ag na dréachtóirí a chosc.
Is é pointe lag an daonlathais go beacht an “suaiteacht agus paisin mí-riachtanas” a d’fhéadfadh cur isteach ar phobail dhaonlathacha, a dteastaíonn meicníochtaí fuaraithe uathu dá bhrí sin, chun impulsí a mhoilliú, an t-am agus an leithlis a thabhairt do riarthóirí freisin chun freagraí agus réitigh chasta leordhóthanacha a cheapadh, gan a bheith seiftithe ar mhothúchán na huaire.
Coincheap an chomhréitigh, taithí níos mó agus níos mó diúltach le blianta beaga anuas, áfach, tá a luach sóisialta beacht féin, an cruinniú idir seasaimh fhreasúra, tuiscint a fháil ar dhearcadh a chéile agus ag lorg straitéisí coitianta chun fadhbanna móra sóisialta a réiteach.
Ina áit sin, de bharr gasta na bhfrithghníomhartha ar na cearnóga móra fíorúla a thug cuideachtaí teicneolaíochta dúinn tá gach rud ar ais chuig troideanna treibhe, rud a spreag an claonadh sin sinn a roinnt ina bhfoirne nó ina bpáirtithe áit a bhfuil an dúil i gcoinne comhraic i gceannas ar aon mhian achrann.
Mar sin déantar cath de gach toghchán polaitiúil chun bua na bhfreasúra a chosc ar gach costas agus cailltear brí as cuimse an daonlathais i gcruachás lucht leanúna.
Ar an mbealach seo, níor chuir daoine ar nós Beppe Grillo san Iodáil, Boris Johnson i Sasana, Donald Trump sna Stáit faoi deara go dtitfeadh an túr, ach bhain siad leas iomlán as a fhuinneamh cinéiteach, bhí siad in ann a chumas suaiteach a thuiscint agus é a iompú ina bhfabhar.
Sin an iomarca imní faoi na hiarmhairtí ar leibhéal sóisialta. Agus is mór an mhaise duit bráithreachas a dhéanamh leis an namhaid (ar a laghad go dtí go dtagann tú chuig an gcathaoir), is mór an mhaise duit na tuillteanais a phlé go sibhialta leis an gcomhraic pholaitiúil, fiú má dhéanann sé ráitis chearta: tá sé comhionann le coir an Ard-Thréas.
Is feiniméan é atá níos measa ag eagla na n-institiúidí, a luaithe a fheiceann siad stoirm fhéideartha (go litriúil). “stoirm leamh”) chun ráitis duine dá chomhaltaí, cibé acu ionadaí dlíthiúil, ollamh, iriseoir é, go ndéanann siad deifir chun iad féin a scaradh uaidh.
Déantar a n-údarás, b'fhéidir a thuill thar na blianta nó fiú na céadta bliain, a íobairt ar altóir na déithe Cúirteanna Líonra.

Photogallery, na cartúin a exorcise an eagla an ghréasáin

Tá coinbhéirseacht ann idir antoiscigh fhreasúracha

Rachaimid ar ais chuig an innealtóir “aithrí” de Twitter, a scríobh tar éis comhoibriú ar chruthú an chnaipe Retweet: "Tá sé cosúil le handing ceithre bliana d'aois gunna."
Ní mharaíonn tweet aon duine i ndáiríre, ach is féidir leis dochar a dhéanamh, go háirithe má thógann na mílte nó na milliúin daoine é agus é á roinnt gan stró agus gan scrupall.
Mar sin níos mó ná caliber 38, d'fhéadfadh duine a rá go bhfuil an Na meáin shóisialta thug daoine nua-aimseartha gunna saigheada dúinn, le "dairteanna", agus fiú mura maraíonn siad (mura mbuaileann siad sa tsúil thú), is cinnte go ndéanann siad damáiste.
Agus sheachaid siad billiún acu, gan idirdhealú do gach duine, a thosaigh ag caitheamh dairteanna ar a chéile cosúil le liathróidí páipéir i rang a sé.
Uaireanta d'íoc an chumhacht seo as: ní bheadh ​​an éifeacht chéanna ag nochtadh mí-úsáid ghnéasach chórasach i roinnt cuideachtaí Meiriceánacha, mar shampla, gan na hacmhainní seo.
Ar an drochuair, áfach, is eisceacht iad cásanna ceartais, i bhfarraige na bulaíochta agus na héagóra.

Tá Idirlíon nuálach ann d'institiúidí taighde na hEilvéise

Is é an t-ionsaí an t-inneall de shóisialachas bréagach

I rang neamhdhisciplíneach, is iad na ceannairí na daltaí fireann agus baineann atá níos ionsaithí, agus tarlaíonn an rud céanna i líonraí sóisialta ina bhfuil na carachtair is ionsaithí nó is "íocónach" ina máistrí.
Tarlaíonn sé mar sin go ndéanann na himill pholaitiúla is déine, ar chlé agus ar dheis, níos mó torainn chun aimhleasa na modhnóirí a ghéilleann go minic don tonn, ar eagla go n-imrítear an iomarca orthu freisin.
Agus ní haon chomhtharlú é go dtarlaíonn suíomhanna na n-imeall seo go minic ag an am céanna, fiú más cosúil go bhfuil siad contrártha, a bhuíochas leis an éifeacht "crú capaill", atá teoiricithe cheana féin san eolaíocht pholaitiúil ag an scríbhneoir Jean-Pierre Faye.
Na "darts" an Na meáin shóisialta tugann siad níos mó cumhachta agus guth do na foircinní polaitiúla agus laghdaítear cumhacht agus guth an tromlaigh mheasartha.
Rinne staidéar na dTreabh Hidden de réir an ghrúpa ar son an daonlathais More in Common suirbhé ar 8.000 Meiriceánaigh in 2017 agus 2018 agus d’aithin seacht ngrúpa a roinneadh creidimh agus iompar.
B'ionann na daoine is faide ar dheis, ar a dtugtar "coimeádaithe vótála", agus 6 faoin gcéad de dhaonra SAM. An grúpa is faide ar an taobh clé, na "gníomhaithe forásacha," comhdhéanta suas 8 faoin gcéad den daonra.
Ba iad gníomhaithe forásacha an grúpa ba mhó i bhfad ar an Na meáin shóisialta: Bhí ábhar polaitiúil roinnte ag 70 faoin gcéad an bhliain roimhe sin. Coimeádaithe devout ina dhiaidh sin, ag 56 faoin gcéad.

Ó bhunús an “metashopper”, tomhaltóir na todhchaí…

Deimhniú “An bhfuil” Laofacht ar an nGréasán?

I smaointeoireacht an duine tá claonadh ann gan ach an fhianaise a dhearbhaíonn an tráchtas, an "Laofacht Daingnithe" mar a thugtar air a mheas.
Is gaiste é a dtagann muid go léir isteach, fiú iad siúd ar cheart go mbeadh a fhios níos fearr ag an modh eolaíoch ná daoine eile.
Cé mhéad uair a dhéanann an pobal eolaíochta neamhaird ar ailt eolaíocha a chuaigh i bhfad ró-"lasmuigh" de chreidimh ghinearálta na huaire, agus iad ag tabhairt argóintí nó cruthúnais soiléire, go dtí go ndearna fionnachtana ina dhiaidh sin go raibh sé dodhéanta neamhaird a dhéanamh orthu?
Cheana féin roimh an meáin shóisialta forleatach, bhí na hinnill chuardaigh céanna cosúil le Google, nach raibh córas éifeachtach “seiceáil fíricí” ann, ag spreagadh teoiricí comhcheilge (níl muid ar an nGealach i ndáiríre, tá an Domhan cothrom, cuireadh ar stáitse 11/19, níl COVID-XNUMX ann...).
I Na meáin shóisialta rinne siad rudaí níos measa toisc gur dhíspreag siad idirghníomhú “lasmuigh de do mboilgeog”, .i. achrann le daoine nach roinneann do thuairimí agus a bhfuil aithne acu ar thopaicí áirithe b’fhéidir níos fearr ná tusa.
Agus muid féin i gcomparáid le hinnealtóir spáis nó le hiriseoir eolaíochta tromchúiseach, d'fhéadfaimis bréagacht "cruthúnais" ad hoc áirithe a fhíorú go héasca (féach, mar shampla, cás an chomhghaolmhaireachta vacsaín-uathachais a d'éirigh le bheith ina scam fíor, ina gcreideann go leor).
Ach cuireann laofacht deimhnithe, mar aon le héifeacht mboilgeog na n-algartam nua, sinn i dtreonna eile.
Mar sin, nuair a deir 99 faoin gcéad de na clíomeolaithe go bhfuil bunús antraipeach ag baint le hathrú aeráide agus nuair a deir níos lú ná 1 faoin gcéad a mhalairt, i gcás roinnt daoine leanann an chomparáid le caoga caoga (anseo is iad na meáin thraidisiúnta agus a gcuid seónna cainte atá an milleán freisin). Agus faighimid féin i lúb fí ina gcailleann muid go léir, ag tosú leis an fhírinne. Go deimhin, ón bhfírinne eolaíoch…

Réaltacht Fhíorúil agus Metaverse in dhá scoil den timthriall Inspired